Bəzi hekayələr var, görünüşü sadə, mövzusu dərindir. Bəzən gec qalırıq istədiyimiz şeyləri etməyə. İndi də gecikmiş ola bilərəm deyə qorxdum. Sərgiyə qatılmağa qərar verdim. Keçən il "Miniş" adı korellam vardı. Onun rəsmini çox istəyirdim çəkmək. O xəstələndi. Öldü. Mənsə çox ağladım ardından. Bu rəsmdəki isə yeni ev yoldaşımdır. Rəsmi özünə göstərmək üçün çox həyəcanlanırdım ki, Türkiyədə zəlzələdə mənim yaşlarımda bir uşağın məhəbbət quşunu əlindən buraxmadığını eşitdim. O fotoya baxdıqda, düşündüm ki, mən də belə edərdim mi? Sonra, başqa uşaqları, başqa quşları düşündüm dağıntılar altında qalan.. Üşüyən.. O rəsmi evdən divardan assammı, yoxsa satsammı faydalı olar deyə düşündüm. Anama satmaq istədiyimi dedim.Həm də, sevinirəm ki, mənim də bir köməyim dəyə bilər onlara. O uşaqlardan birinə məktub yazıram indi. 14 fevral həm sevgi günü, həm də kitab bağışlama günüdür. Mən onlara rəngli karandaşlar və albom göndərəcəyəm sevgi məktubu ilə.. Həyatın rənglərini təkrar xatırlasınlar istəyirəm.
Modal body text goes here.
